Birden Fazla İşleve Sahip Bir Ek: +/-
{(X)m} Eki Üzerine Değerlendirme
ERTAÇ
ERİŞMİŞ*
ÖZET
Türkiye Türkçesi
bilindiği üzere, ekler sistemi açısından oldukça zengin bir dildir. Bu dil
içerisinde görebileceğimiz ekler her ne kadar çok olsa bile, Türkçede bu
eklerin görünüşü de oldukça benzerdir. Çalışmamızın konusu itibarıyla almış
olduğumuz bu +/- {(X)m} eki de böyle bir duruma sahiptir. Ölçünlü dilde bu
biçimbirimin tespit edilebilen ölçüde beş görevi vardır. Çalışmamızın kapsamı
içerisinde bu beş farklı göreve yer vereceğiz. Bunun yanı sıra Türkçenin tarihi
dönemlerinden de örnekler sunmaya çalışacağız.
Anahtar
Kelimeler: morfoloji, Türkiye Türkçesi, fiil çekimi, isim
çekimi, yapım eki.
Türkiye
türkçesinde çalışmaya konu olan ekin beş farklı görevi mevcuttur. Bu görevler
şunlardır: İyelik eki, Bildirme eki, Yapım eki, Şahıs eki ve İlgi durumu eki
görevinde kullanılmaktadır. Çalışmamızın ilerleyen bölümlerinde bu görevleri
tek tek değerlendirmenin daha faydalı olduğu görüşündeyiz.
1. İyelik Eki Görevinde:
İyelik eki, dil içerisinde bir
varlığın veyahut nesnenin yani isim unsurunun kime, neye ait olduğunu gösteren
bir isim çekim eki kategorisidir. Türkçede mevcut bulunan kişilere göre altı
farklı çekimi vardır ve bu çekimler içerisinde konu olan eke benzer 1. teklik kişi
eki “+{Xm}” ekini görebilmekteyiz. Bu durumda iyelik eklerinin birinci teklik
kişi eki çekiminde kullanılan biçimbiriminin isim çekim ekleri içerisinde
iyelik eki görevinde kullanıldığından bahsedebilir ve çözümleme sırasında isim
unsurlarının üzerine gelen bir ek olarak düşünülmesi gerektiğini
söyleyebiliriz.
Zeynep Korkmaz(2019), Dil Bilgisi Terimleri
sözlüğü adlı eserinde bu biçimbirim için şunları söylemektedir: Adın
karşıladığı nesnenin bir şahısa veya nesneye ait olduğunu belirten çekim
ekleri. Aynı zamanda Korkmaz, Teklik 1. kişi adı altında +(I)m/+(U)m şeklinde
olduğunu belirtmektedir.
*:
Çukurova Üniversitesi, Türkçe
Öğretmenliği Bölümü, 3. Sınıf Lisans Öğrencisi.
Muharrem
Ergin(2008), bu biçimbirimi iyelik ekleri içerisinde de değerlendirmiş ve ek
için, ismin karşıladığı nesnenin bir şahsa veya bir nesneye ait olduğunu ifade
eden işletme eki şeklinde değerlendirmiştir. Fakat Ergin, ekin gösterimi için
bağlayıcı ünlüyü göstermeden sadece “m” ünsüzünü kullanarak eserinde
bahsetmektedir.
Nurettin Demir ve Emine
Yılmaz(2010), bu biçimbirimi iyelik ekleri içerisinde değerlendirirken –(X)m
şeklinde göstermektedir ve eki kategori olarak isim çekim ekleri içerisinde
değerlendirmektedir.
Yapılan araştırmalardaki tanımlara
da bakacak olursak bu biçimbirimin daha öncededen de bahsettiğimiz üzere beş
farklı görevi vardır. İyelik eki görevinde bir isim çekim ekidir ve isimlerin
kime veya neye ait olduğunu belirtmeye yarar olduğunu söyleyebiliriz. İyelik
ekleri içerisinde de 1. teklik kişi
ekinde karşımıza çıkmaktadır.
2. Yapım Eki Görevinde:
Türkçe,
bilindiği üzere sondan eklemeli bir sisteme sahiptir. Bu sistemi itibarıyla
yeni sözcük üretme noktasında, kök üzerine birtakım gelerek yeni sözcükler
üretilmiş olur. Bu türetme sistemini sağlayan ek kategorisi ise yapım ekleridir
ve işlevleri bakımından dört farklı sınıflamaya tabii tutulur. İsimden isim,
isimden fiil, fiilden fiil ve fiilden isim yapım eki olarak adlandırılmaktadır.
Çalşmamıza konu olan ek biçimi, işlevi bakımından fiilden isim yapan veya
türeten bir ek olarak bilinmektedir. Fiil kök, gövdelerine gelerek bunlardan
geçici isimler üretmeye yarayan bir türeme ekidir. Tabii her ekte olduğu gibi
bu ekte de bazı istisna durumlar vardır, geçici isim türeten bu ek bazı
durumlarda kalıcı isim de türetebilmektedir.
Eki, yapım eki işlevinde tarihi Türk
dilleri içerisinde nasıl ele alındığını örnekleriyle ve işlevleriyle birlikte
gösterip en son Türkiye Türkçesindeki kullanımına değinmenin daha faydalı
olacağı görüşündeyiz.
A. Von Gabain(2007), Eski Türkçenin
Grameri adlı eseri içerisinde bu eki fiilden isim yapan ekler başlığı altında
değerlendirmiş fakat ekin işlevi hakkında herhangi bir açıklama yapmadan örnek
sözcüklere yer vermiştir.
talım “yağma” (talı-
“yağmalamak”)
tuġum “(yeniden) doğuş”
( tuġ- “değmek”)
N. HACIEMİNOĞLU(2019), Karahanlı
Türkçesi Grameri adlı eserinde, bu eki fiilden isim türeten ekler başlığı
altında değerlendirmiş ve ek için şu açıklamayı yapmıştır: “Oldukça işlek bir
ektir. Genellikle soyut kavram isimleri yapar.” diye bir açıklamadan sonra şu
örnekleri vermektedir:
agım < ag – ı – m
“çıkma, yükselme”
akım < ak – ı – m
“bir akımlık su”
alım < al – ı – m “ alacak, borç”
Aynı zamanda araştırmacı, ekin
biçimbirim olarak görünüşü için sadece “m” ünsüzünü göstermektedir. Bu durum,
örneklerden de anlaşılabilir.
Ali Akar(2018), Oğuzların Dili adlı
eserinde eki, diğer kaynaklarda belirtildiği gibi fiilden isim yapım ekleri içerisinde
değerlendirmiştir. Bu değerlendirme içerisinde eki, fiilden ksa süreli olarak
oluşan isimler yaptığından bahsetmekte ve ekin bağlayıcı ünlüsünün düz ünlülü
olarak değerlendirmektedir.
Zeynep Korkmaz(2019), Türkiye
Türkçesinin Grameri-Şekil Bilgisi adlı eserinde, çalışamamıza konu olan eki
fiilden türeyen isimler içerisinde isimler içerisinde değerlendirmektedir.
Korkmaz, ekin işevi için fiilin gösterdiği işi ada çeviren, o işle ilgili
hareket adı yapan bir ek olduğundan ve –mA hareket adı yani isim-fiil eki gibi
bir göreve sahip olduğundan fakat isim-fiil ekinden daha dar kapsamda
değerlendirilmesi gerektiğini açıklamaktadır.
Muharrem Ergin(2008), Türk Dil
Bilgisi kitabında ekin işlevini; nesne ismi yapan fiilden isim yapma eklerinin
çok işlek olanlarından biridir. Başlıca fonksiyonu fiille ilgili bir hal,
durum, iş ifade etmek olup o işle ilgili, o işten doğan varlık, eşya, alet, yer
vs. gibi çeşitli isimler yapma görevi olarak açıklamaktadır.
Görüldüğü üzere, çeşitli
fonksiyonlara fakat birbirine benzer şekilde olan, çalışmanın ana konusu olan
ek Eski Türkçeden Türkiye Türkçesine kadar yapım eki görevinde kullanılmış ve
kullanılmaktadır.
3. Kişi Eki Görevinde
Bu
bölümde ekimizin kişi eki görevinde işlevlerinden bahsedeceğiz. Türkiye Türkçesinde
fiil çekim ekleri içerisinde kişi ekleri ve zaman eklerini görmekteyiz. Kişi
ekleri, fiilin durumunu, oluşunu, işini veya hareketini gerçekleştiren kişiyi
belirtmeyi sağlayan bir fiil çekim eki kategorisidir. Bu noktada dururlması
gereken husus, ekin işlevinden önce kişi eklerinin sınıflandırılmasıdır.
Türkçede üç sınıfta incelenen kişi ekleri şunlardır: Zamir kökenli, İyelik
kökenli ve Emir kökenli kişi ekleri. Bu üç şekilde sınıflandırılan kişi
eklerinin biçimbirimlerine ve neden bu isimleri aldıklarından bahsetmenin,
bahsi bulunan ekin işlevini ve görünüşünü anlamakta daha faydalı olduğunu
düşünmekteyiz.
3.1. Zamir Kökenli Kişi Ekleri
Eski Türkçede işi yapanı veyahut
işten etkileni göstermek amacıyla kişi zamirlerinin kullanıldığını bilmekteyiz.
Bu durumda Türkiye Türkçesinde kullanılan zamir kökenli kişi eklerinin önceki
dönemlerde bağımsız biçimbirim olan bu zamirler, zamanla ekleşme sürecine
girdiler ve şu şekilleri almışlardır.
Men kelür men. (E.T.)
Ben gelir – im (T.T.)
|
|
TEKLİK |
ÇOKLUK |
|
1. |
- {(y)Xm} |
- {(y)Xz} |
|
2. |
- {(sXn} |
- {sXnXz } |
|
3. |
- {Ø} |
- {lAr}, - {Ø} |
3.2. İyelik Kökenli Kişi Ekleri
Muharrem
Ergin(2008), iyelik kökenli kişi eklerinin ikinci tipteki kişi ekleri başlığı
altında değerlendirmektedir. İyelik kökenli kişi ekleri, Eski Türkçe devrinde
iyelik eklerinin etkisiyle ortaya çıkmaktadır, gibi bir açıklamadan sonra
şekildeki şahıs veya kişi eklerini şu şekilde göstermektedir:
|
|
TEKLİK |
ÇOKLUK |
|
1. |
- m |
- k, - ḳ |
|
2. |
-n |
-nız, -niz, -nuz, -nüz |
|
3. |
- Ø |
-lar, -ler |
Görüldüğü üzere, birinci teklik kişi
eki için “m” morfeminin kullanıldığını görüyoruz, bu durum hem Türkiye Türkçesi
için hem de Eski Türkçe için geçerli bir iyelik biçimbirimidir. Aynı zamanda
iyelik kökenli kiş ekleri, sadece görülen geçmiş zaman “DX” ve bir tasarlama kipi
olan şart kipi “sA” ekleriyle çekimlenmiş fiillerin üzerine gelmektedir. Bu
durum da bu ek grubunu, iyelik kökenli kişi eklerinden işlev yönünden ayırmakta
ve işlev yönünden ayırmakla birlikte şekil bakımından da ayırmaktadır.
3.3 Emir Kökenli Kişi Ekleri
Zeynep
Korkmaz(2019), emir kökenli kişi ekleri için şu açıklamayı yapmaktadır: Emir
kipinde, kip ekleri ile şahıs ekleri iç içe girmiştir. Fiil kök ve gövdelerine
getirilen kip eki aynı zamanda şahsı da karşılar. Bu nedenle kip ekinden sonra
şahıs ekleri gelmez. Bu kipte her şahıs için ayrı bir emir eki vardır. Bu
eklerin çekimini ise şu şekilde açıklamaktadır:
|
|
TEKLİK |
ÇOKLUK |
|
1. |
Al – ayım |
Al - alım |
|
2. |
Al – Ø
|
Al – ın |
|
3. |
Al – asın |
Al – sın –lar |
Çalışmaya konu olan ekimizin bir
işlevinin de kişi eki olarak kullanılmasından bahsetmiştik. Üç farklı tipteki
kişi eklerinin biçimbirimlerini inceledeğimiz zaman teklik birinci kişilerde “-
{(y)Xm}”, “- {m}” ve - {(y) AyXm} şeklinde olduğunu görmekteyiz. Bu durumda,
diğer kategorilerdeki biçimbirimlerdeki ünlü ve ünsüzleri dolayısıyla oldukça
benzemektedir ve bu benzeme sonucunda kelime tahlili yapılırken karışıklığa yol
açabilmektedir.
4. İlgi Durumu Eki Görevinde
Durum
ekleri, işlev bakımından bir isim çekim ekidir. Aynı zamanda en işlek görevi
ise isim unsurlarını yükleme ya da
fiilimsi grupları içerisindeki fiil unsuruna bağlamaktır. Bunun yanında isim
unsurunu bir edata, bir isime de bağlayabilmekte ve aralarında çeşitli anlam
ilgileri kurmaktadır. Türkçenin işletim ssitemi içerisinde değerlendirilen bu
kategori, diğer işletim eklerinden daha kapsamlı ve daha işlevseldir. Durum
ekleri içerisinde isimleri, diğer bir isime bağlayan ve aralarında tamamlama
ilgisi kuran bir ek olan ilgi durumu eki, isim tamlamasının oluşmasında oldukça
önemli bir etkisi vardır. İlgi durumu ekini almış olan bir tamlayan unsuru
var
ise o tamlamanın ismi “belirtili isim tamlaması” olarak geçmektedir. İlgi durum
eklerinin biçimbirimleri şunlardır: +{(n)Xn}, +{im}.
Çalışmanın asıl amacı ile birlikte
ilgi durum eklerinden “im” ekinin görevlerinden
ve kullanılış şekillerinden bahsetmenin daha doğru olacağı kanısındayız.
+{im} eki, yukarıda da bahsettiğimiz
üzere bir ilgi durum ekidir. Diğer ilgi durum eklerinden farklı olarak Türkiye
Türkçesinde özel bir kullanım yeri vardır, bu kullanım yeri ise 1. teklik ve
çokluk kişi zamirlerinin üzerine gelebilmektedir. Bu zamirleri üzerine gelerek,
bu sözcükleri diğer bir isimle bağlamayı sağlamaktadır.
Ben + im kalem + im
Örnekte
de görüldüğü üzere “kalem” sözcüğünün kime ait olduğunu gösteren bir ek olan
iyelik eki, “ben” kişi zamirinin ise neye sahip olduğunu gösteren bir “ilgi
durumu eki” mevcuttur. Bu durumdaki kelime grupları içerisinde sürekli bir
sahiplik-aitlik oluşumu söz konusudur. Fakat çalışmamızda bu konuya yer
vermeyip ilgi durumu ekiyle ilgili yapılan çalışmalardaki tanımlamalara yer
vereceğiz.
Zeynep Korkmaz(2019), ilgi durumu
eki için; ekin eklendiği ad ile başka bir ad arasında sahiplik, ilgi bağı kurma
görevinde kullanıldıldığından ve bu kullanımın diğer durum eklerinden farkının
ise, sadece iki ad arasında anlam bağı kurduğundan bahsetmektedir. Aynı zamanda
Korkmaz, ekin +In/+Un, +nIn/+nUn olduğunu fakat ben ve biz zamirlerinde ekin
biçiminin +im olduğunu açıklamaktadır.
Nurettin Demir ve Emine
Yılmaz(2010), ilgi durumu ekini, isim soylu bir kelimeyi başka bir isime
bağlayarak belirtili isim tamlaması kurmaya yarar olarak tanımlamakta fakat
kaynak içerisinde ekin biçimini sadece +{(n)Xn} şeklinde göstermektedir. +{im}
biçimbirimine yer vermemiştir.
Tahsin Banguoğlu(2019), bu eki
katlma hali(genitif) adı altında, eki almış olan isimler sahip olunanı, tabi
olanı, kapsananı gerektirmeyi olarak açıklamaktadır. Tahsin Baguoğlu da eki,
+in, +nin biçiminde vermiş olup, +im ekine herhangi bir başlık açmamıştır.
Kaynaklarda yapılan açıklamaları da
göz önünde bulunduracak olursak ilgi durumu eki durum ekleri içerisinde
görebildiğimiz bir isim çekim ekidir ve isim soylu bir sözcüğün üzerine gelerek
yine kendi türünden bir sözcük ile ilgi, sahiplik anlamı kuran bir ektir. Şekil
itibarıyla önceden de bahsedildiği gibi genel olarak +{(n)Xn} şeklindedir fakat
T.T.’de birinci teklik ve çokluk kişi zamirlerinin üzerine “+im” şeklinde
kullanılmaktadır. Bu da ekin diğer görevlerle karıştırılmasına olanak sağlayan
bir husus olarak dikkatimizi çekmektedir.
5. Bildirme Eki Görevinde
Bildirme
eki, E.T. “i-“ fiilinin dört çekiminden şimdii/geniş zaman çekiminin Türkiye Türkçesine
yansımasıdır. Elbette diğer çekimler gibi -
şart, hikaye ve rivayet – kişi ekleri olmadan değil bu kipin özel bir
dönüşümden geçtiğini belirtmemiz gerekmektedir. Bildirme ekleri içerisinde
fiil, kip ve kişi eklerini barındıran Türkçenin özel eklerinden bir tanesidir.
İşlev bakımından asıl olarak isim soylu sözcüklerin üzerine gelerek bu isim
soylu sözcüklerin bildirmesini ve yüklemleşmesini başka bir ifadeyle isim
cümlesi oluşturmasını sağlayan bir isim çekim ekidir.
Fırat Gök ve Ertaç Erişmiş(2021),
ekin görünüşlerini altı farklı kişiye göre şu şekilde belirtmiştir:
|
KİŞİ |
TEKLİK |
ÇOKLUK |
|
1. Kişi |
+{(y)Xm} |
+{(y)Xz} |
|
2. Kişi |
+{sXn} |
+{sXnXz} |
|
3. Kişi |
+{Ø},+{DXr} |
+{DxrlAr}, +{lArdIr} |
Görüldüğü üzere, teklik birinci kişi
bildirme ekinde +{(y)Xm} şeklindedir. Bu
da sözcük çözümlenmesi sırasında, bu ekin benzeri fakat işlevi bakımından
farklı olan ekleri belirleme sırasında zorluklar yaşatmaktadır.
Muharrem
Ergin(2008), Türk Dil Bilgisi’nde bildirme eklerini isim fiili başlığı adı
altında değerlendirmiştir. Aynı zamanda bildirme eklerini şöyle açıklamaktadır:
Demek ki isim fiilinin geniş zaman kipi ekleşirken fiil kökü ile şekil ve zaman
eki düşmüş, geriye şahıs ekleri kalmıştır. Aynı zamanda bildirme eklerini yapı
bakımından şahıs eklerine benzetmekte fakat mana ve fonksiyon bakımından farklı
bir hüviyet kazandığından bahsetmektedir.
Zeynep
Korkmaz(2019), Dil Bilgisi Terimleri Sözlüğü’nde bildirme eklerini şöyle
açıklamaktadır: i- ek-fiilinin şahıslara göre çekiminde kullanılan, ad
cümlelerinde özne ile yüklem arasında yargı bağı kuran ekler. Bu ekler birinci
şahıs teklik ve çokluk çekimleriyle, ikinci şahıs teklik ve çokluk çekimlerinde
zamir kökenli Im/Um, Iz/Uz, sIn/sUn/, sInIz/sUnUz, üçüncü teklik ve çoklukta
DIr/DUr, DIrlAr/DUrlAr’dır.
Yapılan araştırmalara da bakılıp
değerlendirilecek olunursa bildirme ekleri, genel olarak isim köklerinin
veyahut isim gövdelerinin üzerine gelerek onların yüklem olmasını sağlayan bir
işletim ekidir. Bu duruma bağlı olarak isim unsurlarının yüklem olması, o cümlenin
isim cümlesi olmasını sağlamaktadır. Bildirme ekleri, ek fiilin hikayesi,
rivayeti ve şartından farklı biçimde karşımıza çıkmaktadır. Zira bildirme
ekleri diğer biçimlerden farklı olarak yüklemin hem şimdiki zaman ve geniş
zamanını karşılamakta hem de yüklemin içerisinde mevcut bulunulan bildirmenin
kimin üzerine olduğunu göstermekte kullanılırlar.
Örnek Kelimeler ve Çözümlenmesi
Bu bölümde,
Türkçenin tarihi dönemlerinden ve Türkiye Türkçesinden örnek cümlelerin
içerisindeki kelimeler çözümlenmesine yer verip aralarındaki farkları
göstermeye çalışacağız.
Kül Tigin Yazıtı’nın Güney yüzünde
ekin, iyelik şekli şu şekilde geçmektedir:
... Sabımın
tüketi eşidgil, ulayı iniygünüm, oğlanım, birki uguşum bodunum, birye
Şadapıt beğler, yırya Tarkat buyruk beğler ...(TEKİN,
2019:34).
Kutadgu Bilig’de vereceğimiz örnek
hem iyelik hem de kişi eki görevinde şu şekilde geçmektedir:
Bezendim, begim boldı hakan ulug
Ötündüm, munu kolsa canım yulug (DİLÂÇAR,
2020:73).
Ahmed-i Dâ’i’nin
divanından örnek vereceğimiz beyitte üç farklı görev tespit edilmiştir. Bu üç
görev ise; Bildirme, İlgi Durumu ve İyelik eki görevlerindedir. Beyit şu şekildedir:
benem ol ẕerreden kemter daḫı kem
ʿacab neyki benüm ḥaḳḳumda māniʿ (ÖZMEN, 2017:31).
Türkiye Türkçesi
için kendimizce üç cümle yazmış olup cümlelerin içerisindeki sözcüklerin
çözümlenmesine yer vereceğiz.
Sizin
benim(1) hakkımda(2)
konuşmamanız gerektiğini söyledim(3). Bunun tüm sorumlusu benim(4). Olaylara bu gelişim(5) dahilinde bakmanızı rica ederim.
Yukarıda
verilen örnek cümledeki numaralanmış sözcüklere baktığımız zaman; 1 numaralı
örnekte “ilgi durumu eki”, 2 numaralı örnekte “iyelik eki”, 3 numaralı örnekte
“birinci teklik kişi eki”, 4 numaralı örnekte “bildirme eki” ve 5 numaralı
örnekte ise “fiilden isim yapım eki” görevinde kullanıldığını görmekteyiz.
SONUÇ
Bir ek, görünüş açısından
benzerlikler gösterebilir ve gösterdiği benzerliklere bağlı olarak farklı
işlevlere sahip olabilmektedir. Çalışmamıza konu olarak edindiğimiz ek de böyle
bir işleve sahiptir. Önceden de bahsettiğimiz üzere, bu ek görünüşü
benzerlikler olmasının yanında beş farklı göreve sahiptir. Bu bölümde tekrardan
görevlerinden bahsetmenin gereksiz olduğnunu düşünmekte ve bir çözümleme
sırasında mevcut eke yüklenecek görevin; cümlenin, bağlamın ve ekin üzerine
getirildiği unsurun, türünün iyi belirlenmesi gerektiğini önermekteyiz.
Örneklerden de anlaşılacağı üzere seslik değerlerde benzer olan ekler bir
durumda isim unsurunun üzerine gelerek iyelik görevini üstlenirken başka bir
durumda ise ilgi durumu görevine bürünmektedir. Bu da önceden bahsettiğimiz
gibi çözümleme sırasında tek bir bakış açısından değil birden fazla bakış
açısıyla çözümlenmeli, olduğunu düşünmekteyiz.
TARANAN ESERLER
DİLÂÇAR AGOP(2020),
Kutadgu Bilig İncelemesi, Türk Dil Kurumu yay., ANKARA.
ÖZMEN Mehmet(2017),
Ahmed-i Dâ’i Divan, Türk Dil Kurumu yay., ANKARA.
TEKİN TALAT(2019),
Orhon Yazıtları; Kül Tigin, Bilge Kağan, Tunyukuk, BilgeSu yay., ANKARA.
KAYNAKÇA
AKAR Ali(2018),
Oğuzların Dili – Eski Anadolu Türkçesine Giriş, Ötüken Neşriyat Yay., İSTANBUL.
BANGUOĞLU Tahsin
(2019), Türkçenin Grameri, Türk Dil Kurumu Yay, ANKARA.
DEMİR Nurettin;
YILMAZ Emine(2010), Türk Dili El Kitabı, Grafiker Yay., ANKARA
ERİŞMİŞ Ertaç; GÖK Fırat(2021), Bildirme Ekleri, https://dilcedusunceler.blogspot.com/2021/04/bildirme-ekleri.html
(Erişim Tarihi: 03.05.2021).
ERGİN Muharrem
(2008), Türk Dil Bilgisi, Bayrak Yay., İSTANBUL.
GABAİN A.
Von(2007), Eski Türkçenin Grameri – çev. Mehmet AKALIN, Türk Dil Kurumu Yay.,
ANKARA.
HACIEMİNOĞLU
Necmettin(2019), Karahanlı Türkçesi Grameri, Türk Dil Kurumu Yay., ANKARA.
KORKMAZ Zeynep
(2019), Dil Bilgisi Terimleri Sözlüğü, Türk Dil Kurumu Yay, ANKARA.
KORKMAZ Zeynep
(2019), Türkiye Türkçesi Grameri Şekil Bilgisi, Türk Dil Kurumu Yay, ANKARA.
Yorumlar
Yorum Gönder